Romige tomatensoep met rode uien + geurige rozemarijn
-
Post by Marianne Snel
Na zo een prachtige nazomer ben ik het gewoon niet meer gewend, ik heb het al een paar dagen ijskoud. ’s Ochtends wanneer ik de hond uit ga laten pak ik me ook in alsof het 4 graden onder nul is! Ok, ik trek alleen nog geen sokken en handschoenen aan. Maar een flinke sjaal komt er al wel aan te pas!
Wanneer je per ongeluk toch je zomerjas aantrekt weet je het ook zeker: de herfst heeft haar intreden gedaan. De kou zorgt er echter wel voor dat ik definitief klaar ben met salades of al dat fris ogende spul. Het seizoen van de stoofpotjes is aangebroken. Of een heerlijk dampende kom soep. Lekkere robuuste smaken, geen laf gedoe. In die categorie hoort deze romige tomatensoep met rode uien. (het recept vind je onderaan de pagina)
Eigenlijk is het een geweldig seizoen. Voor ieder wat wils: flinke regenbuien, woeste stormen en prachtige zonovergoten dagen wanneer je het niet verwacht. Ik weet het: Je kunt zoiets iets gemakkelijker zeggen wanneer je niet om half 9 op je werk hoeft te zijn. En dus niet wanneer het te hard waait, te hard regent of beiden op je fiets naar je werk moet.
Wanneer je vanuit huis werkt kun je dingen een beetje naar je hand zetten, overslaan of later doen. En dus kun je met je kopje thee achter het raam kijken hoe idioot hard het regent, zonder daar boos over te worden. Waarom ik de herfst echt mooi vind, is vanwege dagen zoals afgelopen week. Wanneer de bladeren prachtig rood kleuren, ze tijdens het wandelen onder je voeten knisperen en de zon hartverwarmend schijnt en dat alles zonder dat je dat had verwacht.
Denk nou niet gelijk: Tomaten zijn niet meer in het seizoen. Je hebt gelijk, maar nu komen die hele handige blikjes om de hoek kijken. Ik zou ze, als ik jou was, ze net zo omarmen als dat ik doe. Wanneer ik een minuut shoppen zou winnen in een supermarkt vind je mij voor het pasta en tomatenblikjes schap! Och wat gebruiken wij daar thuis veel van. Mijn favoriet zijn de blikjes met die kleine tomaatjes op saus. Kijk even goed op het blik of er niet allemaal rommel in zit (zoals onnodig toegevoegde suikers). Maar wanneer je een goed merk hebt gevonden dan kun je gelijk net als ik 5 blikken per week inslaan.
Ik maak er allerlei soorten Italiaanse saus mee: pastasaus, pizza saus, natuurlijk soep, stofpotjes. Het fijne van die blikken is: ze stoppen er de tomaten in die te rijp zijn om te vervoeren. Joehoe! Die moet je juist hebben voor soepen en sauzen. En met een paar van die blikken in de voorraadkast kun je dus altijd wat maken, ook wanneer de wind keihard om het huis giert en je eigenlijk geen zin hebt om nog op pad te gaan.
Deze soep bestaat uit nog zo een fijn ingrediënt. Rode uien… aan een netje daarvan in huis val je je dus ook geen buil. Wanneer je dan nog van de zomer een rozemarijnplantje hebt overgehouden. Die dingen zijn, wanneer je ze op tijd water geeft, beresterk. Dan zit je helemaal goed. Ok en meer heb je niet nodig.
Oh ik vergeet wat: Balsamico azijn. Een zichzelf serieus nemende thuiskok heeft dat natuurlijk in huis. Maar wanneer je nog niet zo lang kookt kan ik je adviseren om op zoek te gaan naar een echt goede. Nee, daarvoor hoef je niet eens zo diep in je portemonnee te duiken. Je hebt ook mengsels van balsamico en vijgen.
Goed die staat bijvoorbeeld bij mij in de kast. Het verschil met iets uit de supermarkt is aanzienlijk en echt het proberen waard. Koken dan maar? Eigenlijk is het natuurlijk weer een inkoppertje: wat kan er vies zijn aan gekarmelisseerde rode uien, balsamico azijn en tomaten? Nee niets nee, maken dus! Het recept vind je, zoals gebruikelijk, onderaan de post!
Ondertussen zijn de foto’s van een wandelingetje bij mij om het blok. Want dat thuiswerken houd ook in dat ik de hond uitlaat. Omdat meneer korte pootjes heeft (het is een Franse bul) zijn het korte wandelingetjes waar hij best 45 minuten over kan doen. Elk muurtje wordt goed door hem geïnspecteerd en vakkundig voorzien van zijn geurtje.
Kortom ondanks dat ik nooit zo ver loop, ben er altijd wel even zoet mee. Meesleuren heeft geen zin, hij kijkt je een keer boos aan, loopt naast je te mopperen (lees: licht gebrom) en gaat na 2 minuten wederom in de ankers.
Vaak kom ik tijdens zo een wandelingetje langs het poortgebouw (het gebouw op de foto’s). Ondertussen is het een enorm vervallen gebouw. Maar vroeger moet het echt een statig pand zijn geweest. De administratie van er achter gelegen pakhuizen bevond zich daarin. Eens glorieus, nu ingenomen door anti-krakers. Aan onderhoud doen ze niet. Het is eerder afbraak.
Je leest het al, ben het er totaal niet mee eens, natuurlijk levert zo een vervallen staat leuke plaatjes op. Maar ik had liever gehad dat het gebouw strak in de verf had gestaan.
Comments