Ik volg Mimi al even, om je eerlijk te zeggen ze is bij start van mijn blog echt een enorm grote inspiratiebron geweest. Vooral de fotografie en de styling van haar blog en dat is het nog steeds. Mimi Thorisson schrijft op het fantastische blog Manger. Zij maakt de recepten, schrijft het blog en staat stralend op de foto’s. Haar man maakt ze, de foto’s. Ze zijn prachtig en voeren je rechtstreeks naar de Medoc. Je wilt gelijk de auto pakken en er naar toe rijden want Manger laat echt een heel mooi Medoc zien, oke een perfect Medoc. Met 5, 6 of 7 (ik ben inmiddels de tel kwijt) mooie kindjes en 5 leuke hondjes en Mimi, die zelf natuurlijk ook mooi is. Daar kan Mimi natuurlijk allemaal niets aan doen. Maar er is iets dat ik denk: ja, dit kan dus allemaal niet! Dit is te perfect. En inderdaad Mimi blijkt toch niet zo perfect als ik dacht.
Alweer 2 jaar geleden maakten ik en mijn vriend een fantastische reis naar Frankrijk, waar we ons gek hebben gegeten aan de heerlijk sappige Rein Claude pruimen. Toen ze in Nederland bij de groenteboer lagen en Mimi toevallig een post op haar blog zette met een taart met Rein Claude pruimen zou ik die wel even maken. Wat denk je? de taart mislukte, en ook niet een klein beetje. Ik werd al iets minder enthousiast over mevrouw Thorisson. Dat kon natuurlijk aan mijn bakvaardigheden hebben gelegen, alhoewel ik die al wel een tijdje onder controle heb.
Ik hoorde dat haar boek uit zou komen in Nederland. Nog steeds groot fan, ondanks het taart incident, schreef ik dus een mail om haar een paar korte vragen te stellen. Zoals ik wel meer mini interviews doe op dit blog. Je raadt het al, de druk bezette Yvette van Boven kon tijd vinden, maar Mimi vanuit haar chateau in de Medoc heeft nooit geantwoord. Mijn blogidool had blijkbaar geen tijd! Geeft niets het maakt haar tenminste wat minder perfect en wat meer zoals wij allemaal: gewone mensen.
Mimi groeit op als enig kind van een Franse moeder en een Aziatische vader in de metropool Hongkong. Haar moeder was in ieder geval niet de reden dat ze is gaan koken, die zette namelijk geen stap in keuken. Mimi leert de passie voor eten van haar vader, die haar meeneemt naar allerlei kleine restaurantjes en foodstalletjes in Hongkong. De vakanties bracht ze door in Zuid-Frankrijk bij haar moeders familie – haar oma en tante zijn fantastische koks, die kritisch de groenteboer en markt bezoeken om met zo goed mogelijke producten thuis te komen.
Mimi studeerde daarna in Parijs en Londen en begint daar te koken. Maar brengt nog steeds meer tijd door in restaurants dan in haar eigen keuken. Pas toen ze trouwde en kinderen kreeg werd haar belangstelling voor de keuken gewekt. Samen met haar man werkte ze aan een bijzonder project: een eetgids van Parijs. Anderhalf jaar lang gingen ze elke dag naar een restaurant om de chefs te interviewen. Ze luisterden honderden uren naar chefs over hun kookfilosofie, voorkeuren, leveranciers en ingrediënten. Dat legt natuurlijk ook wel een fijne basis om een foodie te worden!
Na dat project besluiten Mimi en haar man dat ze meer ruimte nodig hebben voor hun gezin en hondjes en gaan buiten Parijs op zoek te gaan naar een plek om te wonen. Het wordt de Medoc. Als stadsmens is dat best wennen, aan de rustige en meest onaangetaste streek van Frankrijk en dan mis je natuurlijk de bakker op de hoek, de kapper etc. Zo dicht bij de natuur wordt Mimi zich bewust van de seizoenen, ze begint met het kweken van haar eigen groenten en kookt met de seizoenen en de beste producten van de streek en begint haar blog: Manger.
Natuurlijk was ik enorm benieuwd naar haar kookboek. Want ondanks dat het soms wat te perfect oogt vind ik haar blog nog steeds waanzinnig mooi. Haar kookboek: “Mijn Keuken” heeft 2 nachten op mijn nachtkastje gelegen en heb het in 2 avonden uitgelezen. Ja, wij foodies doen dat! (kookboeken in bed lezen). Het leest ook nog eens als een roman. Het boek is opgedeeld in de seizoenen. Bij elk seizoen geeft ze voor-, hoofd- en nagerechten en soms een advies voor een etentje/feestje. En ze verteld wat haar favoriete ingrediënten van dat seizoen zijn en hoe haar leven er uitziet op het platteland.
Ik werd er enthousiast van en 1 blik op de recepten en ik werd nog enthousiaster. Het zijn klassiekers (natuurlijk het is Frans eten) in een nieuw of oud jasje. Dit is geen kookboek voor de snelle koks de meeste recepten vallen buiten de 30-minuten-kooktijd-grens. Zoals ik al eerder schreef in mijn post: 6 Geheimen van de Franse keuken, de Franse keuken is gebaseerd op klassiekers perfect uitgevoerd met goede ingrediënten, die flans je meestal niet in 15 minuten in elkaar.
Samengevat: dit boek is een prachtig verhaal van Mimi en haar leven in de Medoc, het leest als een roman en het wekt een romantisch vakantiegevoel en een zeer grote wens om heel goed Frans te kunnen koken op! En ja en het ziet er natuurlijk perfect uit! Benieuwd naar dit kookboek? Kijk dan op: Mijn keuken – Mimi Thorrison
Uit haar kookboek maakt ik deze waanzinnige taart. Een stevige korst met daarin banketbakkersroom! Joehoe, daar worden we blij van. Mijn lijn overigens iets minder (daar moet ik echt iets op gaan bedenken, want zo perfect als bij Mimi is het bij mij helaas niet!). Natuurlijk moet de taart in de oven, maar het maken er van is eigenlijk niet zo moeilijk. Ik heb wel het recept van Cees Holtkamp aangehouden voor de room, omdat zijn recepten nou eenmaal echt nooit mislukken.
Recept voor Gateau Basque
Ingrediënten
Voor de vanille custard vulling
500 gram volle melk (wederom gram, geen ml)
100 gram suiker
1 vanille stokje, open gesneden
45 gram custardpoeder
2 eidooiers
1 mespuntje zout
Voor het deeg
200 gram suiker
200 gram boter
2 grote eieren
400 gram bloem
1/2 tl zout
1 tl bakpoeder
1 eidooier voor het bestrijken
(Mimi doet dit niet maar ik heb de taart versierd met gedroogde lavendel en viooltjes, de lavendel geeft ook nog eens een hele mooie smaak aan de taart. De lavendel kun je kopen bij bijvoorbeeld Dille & Kamille)
Werkwijze
1. Maak de room (custard vulling). Breng in een steelpannetje 450 gram (dus niet alles) en 50 gram suiker en het vanille stokje aan de kook. Roer de rest van de melk, de custardpoeder, overige suiker, mespuntje zout en de eierdooiers tot een glad papje. Haal het vanille stokje uit de melk wanneer deze kookt. Voeg dan 3 eetlepels kokende melk toe aan het koude papje en roer goed. Doe dit nog een keer en voeg daarna het koude papje toe aan de hete melk. Roer goed door. Kook nu het mengsel nog 2 minuten op laag vuur. Blijf wel roeren. Laat dit afkoelen en roer er af en toe doorheen! Wanneer je geen tijd hebt om het door te roeren, dek hem dan af met een stukje plasticfolie.
2. Mix in een keukenmachine de boter en suiker mooi romig. Voeg hier de eieren aan toe tot dat er een glad mengsel ontstaat. Zeef de bloem, zout en bakpoeder en voeg bij het botermengsel. Mix even door en kneed daarna met je handen tot een bal.
3. Verdeel de deegbal in twee delen, 2/3 deel voor de onderkant van de taart en 1/3 deel voor de deksel. Omwikkel met plasticfolie en leg tenminste een uur in de koelkast.
4. Verwarm de oven voor op 180 graden. Vet een springvorm van 20 cm in met boter en bebloem hem daarna.
5. Rol het 2/3 deel van het deeg uit op een stuk bakpapier. Het is een kleverig deeg door alle boter, wanneer je dit op het bakpapier doet weet je zeker dat je het normaal in de vorm krijgt. Gebruik wat bloem bij het uitrollen en rol zo groot dat de deeglap over de randen van springvorm heen valt. Leg de deeglap in de springvorm. Schep er de banketbakkersroom in. Rol nu het deeg uit een deksel, leg deze op de banketbakkersroom en vouw de randen naar binnen.
6. Maak een tekening op de deksel van een ruit, bij mij kun je dat helaas niet meer zo goed zien. Prik een aantal gaten in de deksel zodat de stoom er uit kan. En bestrijk met de eidooier. Zet in de oven voor 30-40 minuten.
Bereiden: 30 minuten / rusten + afkoelen 1 uur / Oven 30-40 minuten
* de foto’s van Mimi Thorisson zijn afkomstig van de boekcover van Mijn Keuken, via Fontaine Uitgevers.
Misschien vind je deze ook leuk
(klik op de afbeeldingen om het recept te bekijken)
1 Comment